Laatste blog

Eindelijk was het moment daar, op zaterdag 10 juni 2017 hebben Linda en Diedrick op de fiets de Mont Ventoux overwonnen. Maanden van training, sponsoracties en hulp van heel veel bekenden en onbekenden waren de opbouw naar dit moment. In deze laatste blog vertellen ze hun belevenissen van deze dag en blikken ze terug op de afgelopen maanden.

Ik ga het nooit meer vergeten zegt Linda, het was zo prachtig. Niet alleen de berg, maar ook alles er omheen. Ze had nooit kunnen bedenken hoe sterk het gevoel van verbondenheid met elkaar zou zijn. We hebben met 150 mensen gelachen en gehuild ook al ken je meer dan de helft niet.

In de nacht van woensdag op donderdag zijn ze er naar toe gereden. Vanwege de vermoeiende rit besloten ze om op donderdag rust te houden en op vrijdag mee te doen met de trainingsronde. Tijdens de trainingsronde leek de berg heel erg intimiderend. Vooral Linda had wat problemen omdat ze boven haar kunnen aan het rijden was. Maar na een pauze en aanmoediging zette ze door en toen ging het uiteindelijk best goed. Ook kregen ze een fietskeuring waar Diedrick erg blij mee was. Zo wist hij zeker dat zijn fiets helemaal in orde was.

Toen was het zaterdag, de grote dag. Rond half 6 moesten ze uit bed en om 7 uur vertrokken ze richting de berg. Onderaan de berg zongen de startende deelnemers het lied van join4energy en daarna werd er begonnen! Linda en Diedrick hadden het advies gekregen om rustig te beginnen want extra gas geven kan je beter op het einde doen. Het eerste gedeelte reden ze samen maar om het vol te houden is het belangrijk om in je eigen tempo te rijden, daarom ging Diedrick toch versnellen. Na het eerste deel lukte het beide ook steeds beter om rond te kijken en te genieten van de prachtige omgeving. Maar psychologisch werd het daarna wel erg zwaar. De laatste 3 kilometer waren echt afzien. Je ziet het torentje bovenop maar er blijven maar bochten komen. De laatste binnenbocht is zo stijl, als je naar rechts kijkt dan kijk je gewoon recht tegen de berg aan. En boven dan is het zo prachtig hoe iedereen daar op je staat te wachten. Diedrick kwam als eerste boven en werd meteen opgevangen. Hij wilde direct weten hoe het met Linda ging en hoe ver dat ze was. Maar ook Linda bikkelde door als een echte ‘van Esch’ en bereikte de finish! Pas in het busje naar beneden drong het echt door dat ze dit allemaal hebben gefietst.

Terugkijkend op de afgelopen 9 maanden hebben ze nergens spijt van. We hebben zoveel steun, vriendelijkheid en enthousiasme van anderen gekregen gedurende de hele periode, dat is niet in woorden uit te drukken. Hoe bizar is het dat er boven op een berg in Frankrijk mensen voor je staan te klappen? Wat het gevoel van verbondenheid alleen maar meer onderstreepte was dat hun teamgenoten allemaal een bloemkoolspeldje op hun kleding hadden geprikt, als eerbetoon aan de vader van Linda en Diedrick.

Als laatste wil Diedrick iedereen ook van harte aanraden om eens te proberen een soort gelijke prestatie te doen. Er waren absoluut zware momenten en het idee was oorspronkelijk ook misschien te impulsief, maar het heeft zoveel moois gebracht. Alle manieren waarop mensen hebben gesponsord en bijgedragen, dat blijft hem altijd bij.

Linda en Diedrick blijven nu na afloop ook gewoon fanatiek door sporten. Linda spint nog steeds 1x per week en fietst ook 1x per week buiten. Ze heeft nu pas ook een racefiets gekocht om dat te gaan proberen. Ook Diedrick is weer gaan trainen, maar wel met een iets rustiger programma in vergelijking tot eerst. Hij traint nu 2x per week en zit in het weekend op de fiets. Hij zegt: ‘Als ik nu niet fiets, dan mis ik het. En dat terwijl ik hiervoor jaren niet op de fiets heb gezeten of gesport.’

Voorlopig is dit het laatste blog van Linda en Diedrick, maar wie weet of er in de toekomst ooit weer iets wordt ondernomen. Wil je nog wat meer informatie over de challenge die ze hebben gedaan en het goede doel waarvoor ze hebben gereden, kijk dan op www.join4energy.nl